Maikli

Paborito kong bumili ng damit noon pa man

Sabi nila magaling akong magdala ng kasuotan

Hindi iyon maigigiit ninoman,

Nadadagdagan raw nito ang aking karikitan.

Pustura ako mula ulo hanggang paa

Laging may kolorete ang mukha

Sabay sa uso mula noong bata

Lahat ng tao'y hindi ito maikakaila

Tampulan noon pa man ng mga sitsit

Mga sipol sa kalsada't mga iskinitang maliit

Sabi ng karamihan dahil raw ito sa aking pananamit

Minsan raw kase suot ko'y maikli't tila nang-aakit

Baguhin ko raw ang aking ang kasuotan

Baka isang araw daw ako'y makursunadahan sa daan

Pagnapahamak raw ito'y akin ring kasalanan

Pagkat sa lalaki'y natural lang ang maakit sa katawan

Tanong ko sa isipan

Bakit babae ang laging sinsisi't may kakulangan

Kapag ang lalaki'y hayok sa laman

Samin pa rin ba ang kasalanan?

Isang patunay ang ibabahagi ko

Patunay na wala kang dapat baguhin sa pananamit mo

Ang mga isipan nila ang kailangan magbago

Iyan ang paniniwala ko

Isang gabi sa iskinita malapit sa aming bahay

May nadaanan ako mga umiinom at tumatagay,

Hindi pa noon malalim ang gabi

Marami pang tao sa tabi-tabi

Marahan akong naglalakad

Ngunit may bigla sa aking bumungad

Isang lalaking lasing at langong-lango sa alak

Ang kamay ko ay bigla nyang hinatak

Kanina nya pa pala ako sinusundan

Isa pala sya sa mga lasing na aking nadaanan

Sinakto nyang sa madilim ako lapitan

Upang 'di makahingi ng saklolo't mahirapang lumaban

Walang awa na niyurakan ang aking pagkatao

Hindi nya ako tinigilan kahit nagmamakaawa na ako

Hinalay nya at pinukpok ng bato sa aking ulo

Sinilid pa nya ang aking katawan sa isang sako

Mahaba noon ang aking blusa

Pantalon ang suot ko mula pa noong umaga

Ang suot ko'y hindi maikli at hindi rin hapit

Pero bakit ganoon ang aking sinapit?